Powieść autorki głośnych i bestsellerowych "Pestek“ oraz "Chłopców, których kocham“. To mogło zdarzyć się wszędzie, bo wszędzie są matki i ojcowie, sklepowe, listonoszki i ciotki Jadwigi, wszędzie są katechetki i łysiejący proboszcze. I cuda mogą wydarzyć się wszędzie. To mogło zdarzyć się każdemu, ale zdarzyło się jej. A przecież niczym szczególnym na ten cud nie zasłużyła, bo żyła we wsi jak wszyscy, ze sprawiedliwie przez Opatrzność przydzielonym losem. Może tylko modliła się szczerzej, może bardziej niż inni prosiła o łaskę, mniej bała się wieczności i mocniej wierzyła w to, że człowiek może być święty. "Dewocje“ to spowiedź z jednego życia, ale na mocy cudu także z żyć innych, z grzechów niespowiadalnych, które zalegają na samym dnie duszy, z wyrzutów sumienia, z win, żalu i lęku. Spowiedź, która nie niesie ze sobą ulgi zupełnego odpustu, ale opowieść, na końcu której okazuje się, że nieważne przez Kogo, ale dla kogo dzieje się cud.

O tym, jak nie zgubić siebie, gdy świat wie lepiej. Są w różnym wieku, pochodzą z odmiennych środowisk. Mają inne doświadczenia zawodowe, życiowe, emocjonalne. Na tym polega ich siła i piękno. Zwykle robić coś "jak dziewczyna" oznacza: słabiej, gorzej. Tytułowe dziewczyny na pewno by się z tym nie zgodziły. Janina Bąk, Sylwia Chutnik, Maja Heban, Martyna Kaczmarek, Magdalena Mołek, Helena Norowicz, Maja Ostaszewska, Agnieszka Smoczyńska, Danuta Stenka, Katarzyna Wolińska, Aleksandra Petrus. Anna Tatarska zaprosiła je do intymnej rozmowy o stereotypach, dojrzewaniu, poszukiwaniu swojej ścieżki. O ciele i emocjach, o porażkach, rozczarowaniach i wkurzeniu. Bohaterki szczerze i otwarcie mówią także o rzeczach bolesnych i trudnych. O przemocy, traumie, wykorzystywaniu. O potrzebie bycia inną, o oczekiwaniach, których nie chcą już spełniać. Ale również o trudnej nauce akceptacji siebie, wynikającej z bycia sobą sile. Kobiety w społeczeństwie nieustannie się ocenia, obserwuje. Ich decyzje i potrzeby często bywają kwestionowane. Sytuacja bohaterek książki jest o tyle wyjątkowa, że wszystkie - choć każda w inny sposób - są dodatkowo osobami publicznymi. Dziennikarkami, aktorkami, pisarkami, influencerkami. Są widoczne. Opinie innych ludzi, niekiedy okrutne i bezmyślne, to coś, z czym mierzą się na co dzień. Słuchając opowieści bohaterek, poczujesz więź z kobietami, które mimo różnic wiele łączy. Jak dziewczyna to historia o ponadpokoleniowej i ponadpolitycznej wspólnocie kobiecych doświadczeń.

Wszystkie loty odwołane? No pięknie! To znaczy, że małpa, gęś, tygrys, panda i dwie owce utknęły w lotniskowej poczekalni na dobre. Czas dłuży im się niemiłosiernie, końca nudy nie widać, a pies służbista z ochrony tylko działa wszystkim na nerwy. Znienacka jednak pojawia się czarujący i dowcipny lis, a wraz z nim zupełnie nowe możliwości. Kto by pomyślał, że sklepu lotniskowego nikt nie pilnuje, a w poczekalni można rozkręcić zwariowaną imprezę! Ale następnego dnia lis znika. Znikają też paszporty nieszczęsnych podróżnych. Ulrich Hub, mistrz zabawnych dialogów i przewrotnego humoru, wykorzystuje chytrego lisa, klasyczną postać z bajek, oraz zupełnie niebaśniową współczesną scenerię, żeby opowiedzieć o tym, dlaczego czasem tak trudno nam dostrzec prawdę, zwłaszcza gdy dotyczy nas samych. Lisy nie kłamią to pełna szalonych zwrotów akcji, a zarazem dająca do myślenia historia o szczerości i obłudzie - sprawach, które od czasów Ezopa ani trochę nie przestały być aktualne.

Introwertyczka Jenn Granneman, założycielka "Introvert, Dear", największej społeczności introwertyków na świecie, opisuje wewnętrzny świat ludzi nierozumianych przez otoczenie, odrzucanych i ignorowanych. Przytacza ich relacje, cytuje wypowiedzi ekspertów i dzieli się z czytelnikami własnymi doświadczeniami. Przekonuje, że introwertyzm nie jest kulą u nogi, czymś, co ogranicza i wyklucza, lecz wspaniałym darem, źródłem bogatego życia wewnętrznego. Właśnie dzięki niemu potrafisz słuchać, dostrzegasz to, czego nie widzą inni, twórczo myślisz i umiesz się skoncentrować na ważnych sprawach.Na tym jednak nie koniec. Autorka rozprawia się z rozpowszechnionymi sądami, zgodnie z którymi introwertycy są aspołeczni, nie mają pasji, nie lubią ludzi oraz nie potrafią się bawić, i udowadnia, że to, co inni uważają za brak czy skazę, jest w rzeczywistości odmiennym sposobem postrzegania świata. Introwertycy znajdą również w tej książce wskazówki, które pozwolą im prowadzić bardziej satysfakcjonujące życie, pełne dobrych relacji z otoczeniem i zgody na to, kim są.

Na to, że się starzejemy, nie ma rady. W epoce długowieczności możemy jednak starzeć się lepiej niż nasi przodkowie. Carl Honoré jeździ po świecie i rozmawia z pionierami zmian w myśleniu o starości. Przygląda się kulturowym, medycznym i technologicznym trendom, które pomogą nam w pełni korzystać z dłuższego życia. Pokazuje, że czas skończyć z uprzedzeniami i stereotypami na temat różnych grup wiekowych. Porzućmy schemat, który każe nam uczyć się za młodu, pracować w średnim wieku, a odpoczywać na stare lata. Nauka, praca, odpoczynek, troska o innych, wolontariat, zabawa i kreatywność mogą być integralną częścią naszego życia na każdym jego etapie.Siła wieku to nowe spojrzenie na nasze dotychczasowe myślenie o edukacji, służbie zdrowia, pracy, designie, związkach oraz polityce. To ważna, inspirująca lektura i drogowskaz dla tych, którzy w bagażu lat chcieliby widzieć błogosławieństwo, a nie balast.